Eerder plaatsten we al wat over een dag het leven van zuster Pancratia. Vandaag is zuster Arnoldi aan de beurt. Zij werkte eerst in de school in het klooster en later ook op de huishoudschool in Rosmalen. Zuster Arnoldi vertelde in 2016 het volgende: “Van 9 uur tot ongeveer 5 uur was ik op school.
’s Avonds was ik tot ongeveer half 11 bezig met nakijkwerk. Toen het pension werd gesloten, kreeg ieder van ons een eigen kamer. We waren voornamelijk ’s avonds samen als gemeenschap: ’s ochtends was er een gezamenlijk gebed, maar dat schoot er soms bij in omdat sommigen van ons lessen moesten voorbereiden. Omstreeks 6 uur vond het koorgebed plaats. De school werd in 1986 opgeheven. Ik werkte toentertijd in de huishoudschool in Rosmalen, waar ik iedere dag op de fiets naartoe ging. Daarna heb ik me voor lange tijd als vrijwilliger in Den Bosch ingezet. Ik heb in de daklozenopvang gewerkt (Vicentius), heb naailessen in Eindhoven gegeven en gaf Nederlandse taallessen aan migranten die de basiselementen van de taal onder de knie dienden te krijgen.” Het onderwijs was voor de nonnen belangrijk. De Zusters van Liefde uit Schijndel waren daar eens mee begonnen omdat ze vonden dat niet alleen jongens, maar ook meisjes goed onderricht moesten krijgen. Uit de interviews met zuster Arnoldi blijkt dat de zusters onderwijstaken uitvoerde met dezelfde intensiteit als ‘normale leraren’ buiten het klooster. Ze leefden wel in het Nemiusklooster, maar een groot deel van hun leven speelde zich daarbuiten af.
Figuur: Zuster Arnoldi in 2013. Filmbeeld uit ‘Een klooster met kansen’.
Bronnen: Dieuwertje van Schadewijk, 2016 Interview Zusters van Liefde te Schijndel
Firma Grondzaken 2013. ‘Een klooster met kansen’
