Geef cultureel erfgoed een nieuwe toekomst en steun BOEi! - Doe mee

Zonder kerk geen dorp - Sint Anna ter Muiden

Dit artikel maakt onderdeel uit van een reeks van in totaal tien artikelen over de Hervormde kerk in Sint Anna ter Muiden. In deze artikelen zijn de interviews met tien (oud)bewoners van Sint Anna verwerkt die hebben vertelt over hun herinneringen omtrent de kerk en welke betekenis het gebouw voor hen heeft.

Bij de gesprekken met (oud)bewoners van Sint Anna ter Muiden werd duidelijk dat als zij vertelden over hun herinneringen aan de kerk, zij ook steeds het dorp en de bewoners erbij betrokken. De kerk bepaalt de identiteit van dit kleine stadje zowel stedenbouwkundig als mentaal. Wie Sint Anna ter Muiden bezoekt, kan niet heen om de aanwezigheid van deze kerk – ze torent boven alle huizen uit en is al van ver te zien. Het gebouw houdt herinneringen aan mensen en gebeurtenissen levend en is onderdeel van de gehele gemeenschap.

Joke Westerweele: “Als de kerk er niet meer was, dan is het Sint Anna ter Muiden niet meer. Niet zo zeer vanwege de kerkdiensten, maar echt het gebouw. Dit is Sint Anna. Ook vanuit de historie: Het is er altijd al – eeuwenlang.

Familie Westerweele met de kerk op de achtergrond
Familie Westerweele met de kerk op de achtergrond

 

Willy Canon woont tegenover de kerk. Het typische geluid van de klokken van Sint Anna hoort bij het stadje. Anders dan je zou verwachten, klinken er geen diepe kerkklokken, maar is het een best hoog geluid. “Aan de manier van klokluiden hoor ik als er iemand begraven wordt, ook al weet ik het niet van tevoren. Dat zijn mensen die ik niet ken of mensen die vroeger hier woonden die hier nog familie hebben. Het hoort een beetje bij Sint Anna.

Volgens Leon Meijers geeft de geschiedenis van de kerk ook de geschiedenis van Sint Anna ter Muiden weer: “Nou blijft Sint Anna een prachtig dorp en een prachtige omgeving, maar de kerk hoort bij Sint Anna. De historie van de kerk hoort bij het verleden van Sint Anna. Nee, dat kan je eigenlijk niet los zien van elkaar.

Tekst: Daniela van Groningen
Beeld: Familie Westerweele, Jan van Dalen