Niets spreekt zo tot de verbeelding als een onderaardse gang. Het Zuider had minstens drie tunnels, afhankelijk van hoe je telt. Één tunnel stak loodrecht vanaf de voorgevel van het hoofdgebouw naar het zuidoosten. Op de tekeningen die de facilitaire dienst achter heeft gelaten, staat dat hier het archief was ondergebracht. Maar dit is misschien wel meer een kelder dan een tunnel te noemen.
Een tweede tunnel is een servicetunnel voor kabels en leidingen, vanuit de noordoostelijke hoek van het hoofdgebouw. Deze zal niet bij veel mensen bekend zijn geweest. Wel een anker voor de herinneringen is de voetgangerstunnel naar de Daniel den Hoed kliniek. Direct als Ton Bongers in 2017 zijn foto’s van deze tunnel plaatst op Facebook, barst een stroom van herinneringen los. “Oh daar heb ik heel veel voetstappen liggen! Naar mijn zieke schoonvader in de Daniel den Hoed, de voetstappen werden steeds zwaarder”, memoreert iemand een lastige tijd. “Ik ging altijd zo snel mogelijk door die enge gang”, zegt een ander, “als ik mijn ogen sluit, ruik ik nog steeds de geur van die plek.” “Ik vond hem voornamelijk koud” zegt weer een andere patient.
De opmerking “Ja, de tunnel! ’s Nacht lekker racen in een rolstoel!” geeft maar aan dat sommigen van het personeel weer hele andere herinneringen hebben aan die plek. “Niet alles verklappen!” probeert een tweede de boel nog te redden, maar het hek is van de dam: “Oh, maar je gilde er altijd zo leuk bij!” In 2017 is de lange tunnel naar de Daniel den Hoed kliniek gesloopt. Veel mensen vinden dat toch jammer. Gelukkig wist Ton met wat foto’s genomen vanuit De Hoed toch nog een beetje vast te leggen met als opschrift: “Dag Tunnel…”
Foto’s Ton Bongers
