Een bekend verhaal van de KVL is het verhaal van de hoogtezon van juffrouw Biemans. Rond 1950 konden kinderen van de arbeiders in de winter langskomen op de fabriek om een hoogtezon behandeling te krijgen van deze maatschappelijk werkster. De gedachte was dat dit de kinderen hielp fit te houden en hielp bij de aanmaak van vitamine D.
De assistente van Biemans, Nelleke van den Dries, fietste speciaal langs alle gezinnen om de afspraken te maken met de ouders. Die kinderen kwamen in groepjes langs en moesten in hun onderbroekje rondjes lopen rond de UV lampen. Nelleke nam haar taak serieus en ging ook met elk groepje mee de kamer met de lamp in, om te zorgen dat ze het goed deden en ze te vermaken. Omdat ze dat elke keer deed, duurde het echter niet lang of Nelleke kreeg last van haar ogen en een stevig verbrand gezicht.
Maar daar had het laboratorium van de KVL wel een oplossing voor! Laborant Spiekerman brouwde een eigen middeltje in het lab, dat het gezicht van Nelleke tegen de straling moest beschermen. En het zou haar gezicht ook nog een mooi bruin kleurtje geven, aldus Spiekerman. Toen Nelleke het probeerde werd haar gezicht echter niet bruin, maar zwart, en ze kreeg het middel er ook niet meer van af!
Het verhaal van de hoogte zon zou lang in Oistewijk verteld worden. En op het KVL-belevingspad werd het opnieuw uitgebeeld door twee ‘roddelende dames’ van theatergroep Trapaf. De dames duwden een kindje in een kinderwagen rond en vertelden ieder die het wilde horen: ‘Moette toch eens kijke, ze hèt hillemoal verbrande eugskes van de hoogtezon van juffrouw Biemans. Maar ut gift niks, hoor, want wagge nie ziet, da miste ôk nie, toch?’
Foto: Roddelende dames tijdens het KVL-belevingspad, gespeeld door theatergroep Trapaf (foto Jobbe Wijnen)
Bron: 100 verhalen van de looierij. Van den Berg e.a. 2016. Klik hier voor meer informatie, of om het boek te bestellen
