Dit artikel maakt onderdeel uit van een reeks van in totaal tien artikelen over de Hervormde kerk in Sint Anna ter Muiden. In deze artikelen zijn de interviews met tien (oud)bewoners van Sint Anna verwerkt die hebben vertelt over hun herinneringen omtrent de kerk en welke betekenis het gebouw voor hen heeft.
De Hervormde kerk in Sint Anna ter Muiden is dan wel een indrukwekkend en monumentaal gebouw, maar voor kinderen is het vooral een plek van avontuur en ongestoord spel. De ruimte rondom deze kerk nodigt uit tot (voet)balspelen en de mysterieuze toren met kerker en deels duistere traptoren triggert de fantasie van de spanning zoekende jongens. Decennia later herinneren zich de geïnterviewde mensen nog levendig hoe zij er speelden. Het lijkt alsof zij in hun gedachtes de plek weer helemaal voor zich zien zoals die er toen was. Wie er als kind speelde, heeft vandaag de dag nog een bijzonder sterk band met de kerk.
Zijn vader kwam al op het kerkplein om met andere kinderen van het dorp voetbal te spelen. Martin Focke kwam zelf ook ernaar toe om te spelen: “Vroeger stond hier een schuurtje of een huisje – uiteindelijk bleek het achteraf de opslag voor de lijken te zijn. Maar als kind was het heel mooi omdat je daarin kon spelen.”
De kerk als speeltuin
Piet Westerweele ging veelvuldig op avontuur rondom en óp de kerk. De afgelegen ligging leidde ertoe dat hij en zijn vrienden kattenkwaad uithaalden. Er sneuvelde weleens een raam of werd de kerkdienst op zondagochtend verstoord door luidruchtig spel achter de kerk. Afgesloten deuren bleken geen hindernis: “Ja, hier achter heb je de deuren naar de toren. Daar moest je eigenlijk een sleutel voor hebben. Die moest je bij de koster halen. Maar we waren jong en kregen de sleutel natuurlijk niet. Dus ik nam dan de schroevendraaier mee van huis en deed daarmee de deur open.” Hij herinnert zich dat er een vriendje was die zelfs durfde te lopen boven op de balustrade van het dak. Dit ging ook voor Piet te ver en hij is blij dat er niets ergs is gebeurd!
Ook Piet’s broer Han gebruikte de kerk als speeltuin. “Eind jaren vijftig werd begonnen met de restauratie van de kerk en de toren, wat voor ons een grote sensatie was. Zo klommen we wel eens aan de buitenkant van de steiger naar boven. Als jongens van twaalf, dertien! Levensgevaarlijk natuurlijk, maar tja.” Op de toren vonden ze dan pijlen die ze zelf naar boven schoten met bogen. “We hebben een prachtige tijd beleeft op Sint Anna ter Muiden…”
Tekst: Daniela van Groningen
Beeld: Guus de Rooij en Miranda Pannen
