Dit artikel maakt onderdeel uit van een reeks van in totaal tien artikelen over de Hervormde kerk in Sint Anna ter Muiden. In deze artikelen zijn de interviews met tien (oud)bewoners van Sint Anna verwerkt die hebben vertelt over hun herinneringen omtrent de kerk en welke betekenis het gebouw voor hen heeft.
De kerk was natuurlijk dé plek in Sint Anna ter Muiden voor christelijke vieringen. Omdat deze bijzondere dagen in het jaar of het hele leven markeren, bleven zij in het bijzonder in de gedachten van de mensen. Er werd met veel tederheid en soms veel plezier terug gekeken op deze dagen: bruiloften, kerstuitvoering, belijdenis, doop van kinderen en afscheidsdiensten. De kerk in Sint Anna ter Muiden is in deze verhalen een plek van saamhorigheid, liefde en hoop, volwassen worden, troost en loslaten.
Jozien Westerweele bloeide helemaal op toen de lang verloren herinnering aan de kerstuitvoering weer naar boven kwam, waarin zij de aartsengel Gabriël speelde. Met vurigheid zegde ze haar spreuk op: “Ik verkondig u grote blijdschap, die heel het volk zal ten deel vallen: U is heden de Heiland geboren, namelijk Christus, de Here, in de stad van David. En dit zal voor u een teken zijn: gij zult het pasgeboren kind vinden, in doeken gewikkeld en liggend in een kribbe.” Met een trotse slag op de tafel beëindigde ze haar spreuk. Ze was zelf net zo verbaasd als haar broers en haar zus dat ze dit nog uit haar hoofd wist te vertellen.
Gevoelens voor kerk en plaats
Guus de Rooij woonde al jaren niet meer in Sint Anna ter Muiden, maar ging er toch in de kerk trouwen. Op de vraag hoe de bruiloft was, antwoorde hij: “Dat was prachtig natuurlijk omdat je zo veel gevoelens hebt voor de kerk en voor de plaats. Ik heb me geen andere locatie kunnen voorstellen!” De kerk was versierd met bloemstukken, maar was niet overdreven opgesmukt, want hij en zijn vrouw houden van eenvoudige decoratie. Intussen is hij al vijftig jaar getrouwd.
De zussen Westerweele deden hun belijdenis in de kerk. Joke was toen achttien en was een moderne, jonge vrouw die graag nieuwe dingen probeerde. De week voor haar belijdenis heeft ze het haar kort laten knippen. “De kapper had het prachtig geknipt, een mooi kort kopje haar”. Haar vader, die in de kerkenraad zat en later ook koster van de kerk werd, was hier niet gelukkig mee: “Wat heb jij met je haar gedaan! Je lijkt wel een hoer!” Na al die jaren is nog steeds duidelijk hoe gekwetst zij geweest moest zijn. “Ik vond het zelf prachtig, maar het was te kort.”
Geluk en verdriet
Léon Meijers heeft een afscheidsbijeenkomst in de kerk gehouden voor zijn jong overleden dochter. Hij heeft deze bijeenkomst, waarbij er meer mensen aanwezig waren dan in de kerk pasten, als heel bijzonder ervaren. Er was een spreker, muziek en mensen kregen de mogelijkheid om iets te zeggen. Hij vertelt over de film ‘Weg van jou’, waar in de kerk van Sint Anna ter Muiden een afscheidsdienst wordt gehouden voor een overledene en als happy end wordt hier een bruiloft gevierd. De combinatie van geluk en verdriet emotioneert Léon: “Er wordt een moeder begraven in de kerk, maar trouwen vindt hier ook plaats. En dan zie je dat… (heel geëmotioneerd) dan zie je ineens die boog van bomen in de kerktuin waar zij eronder doorlopen met de kist, maar ook zitten en feest vieren: dat is heel bijzonder. Je verwacht niet dat dit in een film terug te zien is en ook weer zo’n plekje krijgt.”
Tekst: Daniela van Groningen
Beeld: Familie Westerweele
