Geef cultureel erfgoed een nieuwe toekomst en steun BOEi! - Doe mee

Van wie is de kerk? - Sint Anna ter Muiden

Dit artikel maakt onderdeel uit van een reeks van in totaal tien artikelen over de Hervormde kerk in Sint Anna ter Muiden. In deze artikelen zijn de interviews met tien (oud)bewoners van Sint Anna verwerkt die hebben vertelt over hun herinneringen omtrent de kerk en welke betekenis het gebouw voor hen heeft.

Een kerkgebouw is een gemeenschapsgebouw. Het wordt gebouwd van en voor een gemeenschap met het doel om samen als kerkgemeenschap het woord van God te verspreiden. De kerk in Sint Anna ter Muiden bestaat al ongeveer zevenhonderd jaar. Een lange tijdspanne waarin niet slechts het gebouw en Sint Anna ter Muiden diepgaande transformaties ondergingen, maar ook de maatschappelijke veranderingen enorm waren. Deze kerk was hét christelijke gebouw van de stad. Tijdens godsdiensten moet het er druk geweest zijn – het had ruimte voor ongeveer duizend kerkgangers – een ontmoetingsplek voor alle stadsbewoners. Ongeveer 250 jaar later vond de reformatie plaats en werd de kerk door de protestanten opgeëist – daarmee was zij nog maar toegankelijk voor de leden van deze kerk. Katholieken waren geen onderdeel meer van de gemeenschap – ook al had de kerk een katholieke geschiedenis.

In de twintigste eeuw vervaagde de strikte scheiding tussen katholieken en protestanten. Een mooi voorbeeld is de bruiloft van Piet Westerweele in de jaren zeventig. Hij was protestants en zijn vrouw katholiek. Zij trouwden in de kerk in Sint Anna ter Muiden met een dienst die door de dominee en een pastoor werd gehouden. “Elke deed een deel van de dienst. Onze pastoor was in een wit gewaad en de dominee in een zwarte toga. En ik weet nog dat Mark, een klein neefje van ons, zei: ‘Ik zie de witten en de zwarten’.

Een Godshuis voor allen

Willy Canon woont tegenover de kerk. Zijn vrouw stierf drie jaar geleden en werd gecremeerd zodat de kinderen later niet met een graf werden belast dat ze moesten onderhouden. Om de as op de schoorsteen neer te zetten, vond hij een beetje belachelijk. Hij zei tegen zijn dochter: “Wat we kunnen doen: er is hier een strooiveldje op het kerkhof. Daar kan je as uitstrooien. Daar hoef ik de dominee niet voor te vragen en ik kan dat gewoon strooien.” Zelf zag Willy daar geen probleem in, maar zijn dochter vond niet dat haar katholieke moeder op een protestants kerkhof moest worden uitgestrooid. Uiteindelijk heeft hij haar ‘begraven’ in de tuin met zicht op de kerk.

Carlo van de Plasse: “Het was een protestantse kerk. Ik vind het jammer dat wij christelijke mensen niet met z’n allen samenzijn. Dat er katholieken bestaan en protestanten zijn. En dan ook nog van verschillende soorten. Waarom kan het niet een huis voor ons allemaal zijn?

Tekst: Daniela van Groningen
Beeld: Piet Westerweele