In kloosters is het – relatief stil, want er wordt overdag vaak niet gesproken. De mate waarin dit belangrijk is, verschilt van klooster tot klooster en van orde tot orde. Kloosters die op de eerste plaats een maatschappelijke doelstelling hadden, zoals het Nemiusklooster, is de ‘zwijgplicht’ meestal niet zo strikt.
Zuster Pancratia vertelt: “Er waren tijden waarop we mochten praten. Drie keer per dag vond het gebed plaats, en daarna was er de gelegenheid om te praten – zo’n drie keer per dag dus. Er was wel een soort schema, een soort leidraad. Sommige Zusters hielden zich echt aan die voorschriften, anderen waren daar weer wat flexibeler in. Het belangrijkste was dat de rust gehandhaafd werd: we leefden per slot van rekening in een klooster.”
Bron:
Dieuwertje van Schadewijk, 2016. Interview Zusters van Liefde te Schijndel
Figuren:
Zuster Pancratia in 2009 (bron: Stichting Grondzaken)
