Mevrouw Joke Timmermans (1939) stuurde ons twee verhalen over Zuiderziekenhuis. Hieronder het eerste, dat speelt in de Tweede Wereldoorlog.
Zonder het ziekenhuis was zij er niet meer geweest. Mevrouw Timmermans vertelt:
“Het was oorlog begin 1940 en ik had de leeftijd van 8 à 9 maanden. Daar ben ik opgenomen, omdat ik verschrikkelijk ziek was. Heb in een zuurstofhuisje gelegen en was stervende, zoals zovele kinderen. Er was geen antibiotica en velen stierven er als ratten. Het is een wonder dat ik dit overleefd heb. Wel heb ik tot mijn 13e jaar voor controle gelopen.
Mijn dokter was kinderarts dokter Jongkind en zuster Arendshorst zijn assistente. Na vier maanden mocht ik het ziekenhuis verlaten. Ik was een paar dagen thuis toen het ziekenhuis werd getorpedeerd. Heel de kinderafdeling was totaal weg. Alles was weggevaagd. Daarna heb ik nog vele keren daar gelegen en ook mijn moeder voor operaties.”
