Cor Knoop (1942) uit Made werkt vanaf 1970 tot en met 1976 als tekenaar voor de PNEM: “Ik werkte aan de tekeningen voor de toen nog niet gebouwde STEG centrale en heb volop meegewerkt aan de automatisering daarvan. Het moest een eenmansbediende centrale worden, dus dat je maar op één knop hoefde te drukken en dan moest hij al werken. We zaten met een man of 30 in de tekenkamer, de meesten in ongeveer dezelfde leeftijd dus we maakten die periode veel van elkaar mee, zoals trouwen en kinderen krijgen. In de kamer stonden van die grote opklapbare tekentafels. Er was altijd veel te tekenen. Dat was de grote kracht van de PNEM, dat we alles zelf deden. Als er een onderdeel nodig was voor de machines, dan werd het hier zelf getekend voordat het werd besteld bij de leverancier uit bijvoorbeeld Duitsland of Zwitserland.”
“Op maandag kwam ik binnen om een uur of negen en hing mijn jas op de kapstok op de derde verdieping. Als er iets gebeurd was in het weekend, voetbal en zo, moest dat natuurlijk eerst allemaal aan elkaar verteld worden. Ja, ik moet wel zeggen dat ik altijd het grootste woord had dan. Zelfs nu als ik lezingen geef komen er nog wel oud collega’s om te kijken ‘of ik nog wat te vertellen heb’. In het begin van de jaren 70 was het nog streng. Er zat hier een portier bij de ingang en je moest binnen zijn vóór de stoomfluit klonk! Dan was het haasten, soms flikkerde je je fiets tegen het hek, probeerde rennend nog op tijd te zijn, maar zei de portier ‘Nee meneer Knoop, ik moet u noteren want u bent te laat.’ En als het een paar keer gebeurde kon je je melden in het kamertje op de eerste verdieping bij technisch directeur van Melick. Die zei dan: ’Zo meneer Knoop, wat zullen we dit jaar eens doen met je kerstgratificatie?’… dus dan protesteerde ik wel ‘Maar meneer dat kan toch niet voor een paar keer te laat komen….?’ En dan zei van Melick iets van ‘Ja dat zeg je nu wel, Knoop, maar zo begint het en dan wordt het alleen maar erger’…maar uiteindelijk kreeg ik die gratificatie toch wel, hoor. Zo bar en boos was het allemaal niet gelukkig. En dat was veel geld. Ik denk 2% van je loon.”
“Later werd dat iets anders omdat we met variabele uren gingen werken met stempelkaarten. Dan mocht je ook vroeger inklokken met die kaart, waardoor je ook eerder naar huis kon. Vanaf toen kwamen mensen dus op verschillende tijden binnen. De meesten gingen om 12 uur thuis lunchen en dan moest je om 1 uur weer binnen zijn. Zelf nam ik altijd mijn boterhammen mee en ging in de kantine eten. Daarna gingen we vaak even wat voetballen vlak bij het kolenpark. Tussendoor haalden we koffie uit de koffieautomaat, maar echte koffiepauzes hadden we op kantoor niet. ”
Na afloop van het gesprek lopen we met Knoop nog even door de centrale en vinden als verrassing zijn eigen tekeningen terug uit 1976. Zie hier de video.
Afbeeldingen: De tekeningen van Cor Knoop in de ‘Storingsmappen’ uit de kamer van STEG-wacht in december 2017 (foto J. Wijnen)
